งาช้างชนิดนี้เป็นไม้พุ่มหรือไม้ต้น สูงได้ถึง ๒๐ ม. มียางสีขาว กิ่งเกลี้ยง มีช่องอากาศประปรายและอาจมีรอยแตกตามขวาง

 ใบเดี่ยว เรียงตรงข้าม รูปรี กว้าง ๒-๕ ซม. ยาว ๘.๕-๑๖ ซม. ปลายเรียวแหลมหรือมน โคนรูปลิ่มขอบเรียบ แผ่นใบบางคล้ายกระดาษถึงหนาคล้ายแผ่นหนัง เกลี้ยง ด้านบนเป็นมัน ด้านล่างเห็นเส้นกลางใบชัด เส้นแขนงใบข้างละ ๗-๑๔ เส้น ก้านใบยาว ๒-๗ มม. ด้านบนเป็นร่อง

 ช่อดอกแบบช่อกระจุก ออกที่ซอกใบ ยาว ๑.๘-๒.๔ ซม. แต่ละช่อมี ๒-๗ ดอก ก้านช่อดอกสั้นมาก มีใบประดับย่อยรูปไข่ ขนาดเล็ก กลีบเลี้ยงโคนเชื่อมติดกันเป็นถ้วยตื้น โคนด้านในมีต่อม ปลายแยกเป็น ๕ แฉก แต่ละแฉกรูปไข่ กว้าง ๑-๑.๕ มม. ยาว ๒-๒.๕ มม. ปลายมนหรือแหลม และอาจมีขนครุย กลีบดอกสีขาวหรือสีเหลืองอ่อน โคนเชื่อมติดกันเป็นหลอดแคบ ยาว ๑-๑.๓ ซม. เกลี้ยงทั้ง ๒ ด้าน ปลายแยกเป็น ๕ แฉก เรียงซ้อนเหลื่อมไปทางขวาในดอกตูม แต่ละแฉกรูปรีหรือรูปขอบขนาน กว้างประมาณ ๕ มม. ยาว ๐.๘-๑.๒ ซม. ปลายแหลม มีขนละเอียดทั้ง ๒ ด้าน เกสรเพศผู้ ๕ เกสร ติดใกล้ปลายหลอดกลีบดอก อับเรณูรูปลูกศรแคบ กว้างประมาณ ๐.๘ มม. ยาวประมาณ ๒.๕ มม. ปลายแหลมหรือเรียวแหลม แนบติดกับยอดเกสรเพศเมีย ไม่มีก้านหรือมีแต่สั้นมาก จานฐานดอกมี ๕ พู เกลี้ยง รังไข่อยู่เหนือวงกลีบ มี ๒ รังไข่ แยกเป็นอิสระยาวประมาณ ๑.๗ มม. มีขนสั้นนุ่ม แต่ละรังไข่มี ๑ ช่อง มีออวุลจำนวนมาก ก้านยอดเกสรเพศเมียเชื่อมติดกันเป็นเส้น ก้านและยอดเกสรเพศเมียยาวรวมกันประมาณ ๑ ซม. ยอดเกสรเพศเมียรูปกรวยหรือรูปไข่

 ผลแบบผลแห้งแตกแนวเดียว ออกเป็นคู่ แต่ละผลรูปทรงกระบอกเรียวยาว ค่อนข้างแบน กว้าง ๕-๘ มม. ยาว ๑๑.๗-๑๘.๕ ซม. อาจมีช่องอากาศ มีเมล็ดจำนวนมาก กว้างประมาณ ๒ มม. ยาวประมาณ ๒.๑ ซม.

 งาช้างชนิดนี้มีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทยทางภาคใต้ พบในป่าดิบ ออกดอกเดือนเมษายนถึงมิถุนายน เป็นผลเดือนมิถุนายนถึงกรกฎาคม ในต่างประเทศพบที่เวียดนามและคาบสมุทรมาเลเซีย.